Praktyczna meteorologia – Stratus
Stratus jest to chmura niska w postaci jednolitej białej lub szarawej warstwy, której podstawa znajduje się poniżej 600 metrów nad ziemią.
Następstwa pojawienia się Stratusa na niebie nie są tak jednoznaczne, jak w przypadku widoku Cirrusów czy Cirrostratusów. Powoduje ona odpowiednio; ocieplenie nocą i ochłodzenie w ciągu dnia. Dzieje się tak dlatego, że warstwa Stratusa jest dobrą zaporą zapobiegającą ucieczce ciepła z gruntu, ale jednocześnie promieniowanie słoneczna nie przebija się przez nią. Chmura stratus różni się od mgły tym, że jej podstawa nie styka się z ziemią.
Chmury te najczęściej tworzą się na froncie ciepłym. Grubsze z nich dają opad mżawki lub (zimą) tzw. słupków lodowych, wielkością drobin odpowiadających mżawce. Na pewno nie będzie to opad tak obfity i ciągły, jak chociażby z Nimbostratusa.
Wśród Stratusów wydzielić można dwa gatunki chmur: Stratus fractus i Status nebulosus. Fraktus w odróżnieniu stratusa ma postać niskich strzępków, a nie mglistej zasłony. Z czasem strzępy stają się coraz liczniejsze i mogą utworzyć niską warstwę chmur przysłaniającą niebo na znacznym obszarze. Podstawa fraktusa może wystąpić na poziomie 0-600 m.
Nebulosus ma postać mglistej zasłony lub warstwy występującej na wysokości 0-600 m. Taki wygląd spowodowany jest tym, że chmura składa się wyłącznie z kropelek wody. Powstaje w przeciwieństwie do chmur kłębiastych w chłodnym, wilgotnym i stabilnym powietrzu. Zwykle chmury te zanikają po wschodzie słońca przez wyparowanie lub napłynięcie masy cieplejszego, niestabilnego powietrza. Niekiedy wskutek prądów konwekcyjnych warstwa tych chmur zostaje uniesiona.
Jeżeli Stratus nebulosus powstaną w powietrzu przepływającym nad wzgórzami, są zwiastunami deszczu, a gdy latem w nocy – zwiastuje to słoneczną pogodę. Gdyż łatwo przekształcają się w chmury kłębiaste np. Cumulusy.
